Намайг багад ихэнх айл цомхон хэдэн малтай байсан санагддаг юм. Тэгээд ч тэр биз, малын бэлчээрт зориуд хонь нийлүүлээд тасалж авч явах, имгүй малыг өөрийнхөө имээр имнэчихээд улаан цайм "манайх" гэж булаацалдах тохиолдол их гарна
1990 оны эхээр ардчилал дөнгөж гарч байхад ямар байлаа. Хятадаас ирж байгаа вагон гахайгаар дүүрэн Хүн суух зайгүй овоолсон ачаа бараан дээрээ тав тухгүй унтаж амарсан болоод л явдаг байлаа. Ганзагын наймаачдын эх захгүйг хэлэх үү, дүүрэн архи, тамхины дунд л явдаг байсан. 1990 оны дунд үеэс маш цэвэрхэн болж эхэлсэн. Одоо ямар сайхан байна вэ. Зүтгүүрээ өөрсдөө хийж байна. Энэ хөгжил биш гэж үү. Агаарын тээврийнхэн л гэхэд гадаадын онгоцыг захиалгаар засч, хуучин онгоцныхоо буудлыг сургалтын төв болгох тухай ярьж байна.
Хүн төрөлхтөнт эв нэгдлийн XXXI олимп өндөрлөж, манай улсын 43 тамирчин оролцсоноос хоёр нь амжилт гарган мөнгө, хүрэл медаль эх орондоо авч ирлээ.
Алс хэтийн бодлого, зорилготойгоор төмөр замын салбарыг тогтвортой хөгжүүлэх асуудал Монгол Улсын эдийн засаг, нийгмийн хөгжлийн стратеги зорилт болж байна.
Монгол ардын домогт харилцаа дуу “Хулсан ташуур” нь 1860-аад оны үед буюу Манжийн хаанчлалын үед гарчээ. Тухайн үед Архангай аймгийн Их тамир хавьцаа Түний хошууны Гүнжидмаа" хэмээх цуутай сайхан бүсгүй байж.
Юм бүхнийг дэлхийн эдийн засагтай холбож ярих нь улстөрчид өөрсдийгөө цагаатгах нэг арга л юм даа. Биднээс хамаарах зүйл зөндөө байхад заавал өөр зүйл рүү халих ямар хэрэгтэй гэж. Яагаад Монголын улс төрд орсон хүмүүс нь баяжаад, ороогүй нь ядуураад байна вэ?
Улаанбаатар зүтгүүрийн депогийн засварчин, спортын дэд мастер Ш.Ганхуягийг энэ удаагийн "хобби" буландаа урилаа.
Намар, намар, намар... Шав шаргалхан намар минь. Сэтгэлийн тэнгэрт гэрэл үлдээгээд, сэмхэн хаашаа ч юм нисэн одох нь дээ. Салхины сэвшээ аяар аяархан сэвэлзэж, хаашаа ч юм бэ намрыг өдер өдрөөр зөөсөөр л байна
Монголчуудыг 2.1 тэрбум ам. долларын өрөнд оруулсан “Чингис”, “Самурай” бондын зарцуулалтад УИХ-ын Эдийн засгийн байнгын хорооноос ажлын хэсэг гарч шалгалт хийхээр болсноос хойш сар хагасын хугацаа өнгөрч байна.
1969 оны долдугаар сарын 21-ний өдөр “Апполо 11” хөлгийн нисгэгчид хүн төрөлхтний түүхэнд анх удаа саран дээр газардсан бол “Аполло” төслийн хүрээнд гурван жилийн хугацаанд нийт зургаан удаагийн нислэгээр сансрын 12 нисгэгч саранд хүрчээ.
Би яруу найрагч Ж.Саруулбуян гуайд гурван дууны шүлэг захиалсан юм. Түүний дундаас хамгийн ихээр таалагдсан нь “Хардэлбэйсийн унага” байсан. Тийм ч учраас энэ шүлгээ авах гэж би нэлээд олон удаа очсон. Их ч хөдөлмөр, зүтгэл гаргасан уран бүтээл
Цан хүүрэг савсаж, цасан ширхэг намуухан бударсан дүн өвлийг миний сэтгэл битүүхэндээ хүсэмжилнэ
Монгол Улсын шигшээ багийн тамирчин учраас бүгдийг давж туулах ёстой гэдэг бодол бид бүгдэд байсан. Одоо цаг үе өөр болж.
Нэгэн залуутай ханилан суугаад найман жилийг үдэв. Анх “Хайр дурлал мандтугай, хэн ч юу ч гэж хэлсэн хамаагүй, тэр л надад аз жаргалыг өгнө”, миний төлөө л бол тэнгэрээс ч од шүүрээд өгнө гэж бодож, найдаж явсаар хоёр жилийг өнгөрөөв.
“Төгсөх курс учир ангиараа орно шүү манайхаан" гэж ангийн дарга уриалав. Дөрвөн жил сурахдаа сургуулийн шинэ жилд нэг ч удаа орж үзээгүй би энэ жил ч мөн орохгүй байх бодолтой байлаа. Ангийн дарга анги чимэглэх үүргийг надад оноов.