Гэдэс ходоод хоосон байх амаргүй ээ. Үргэлжийн зовиуртайгаар мэдрэгдэж, нэхэгдэж зовоож байдаг. Гэтэл үүний яг эсрэгээр илэрч байдаг нэг ӨЛСГӨЛӨН, ХООСРОЛ байна. Энэ бол оюун санааны хоосрол болно.
Ходоод хоосон байхын хэрээр идэш хоол нэхэж зовоодог бол ОЮУН САНАА ХООСОН БАЙХ ХЭРЭЭР ХАРИН Ч ШАЛ ЭСРЭГЭЭРЭЭ, ЮУ Ч НЭХЭЖ ЗОВООХОО БОЛЬЧИХДОГ ХАЧИН ЗҮЙ ТОГТОЛТОЙ.
Оюун тархи улам бүр хоосроод байгаагаа өөрөө огтоос мэддэггүй, анзаардаггүй, болоод байгаа мэт байх авч, улам бүр эрмэлзэл тэмүүлэлгүй алмай алхай болж, үүрмэглэж, мунхарч, зэрлэгшиж, хатингаршиж байдаг байна. Зарим нь бүр өөрийгөө цоорсон ухаантан мэт бат нот итгэж бужигнуулах нь ч байна.
ОЮУН ХООСРОХ ТУСМАА УЛАМ БҮР ХООСРОЛ, ӨЛСГӨЛӨН РҮҮ ТЭМҮҮЛДГЭЭРЭЭ БИЕ ОРГАНИЗМЫН ӨЛСГӨЛӨН ХООСОН БАЙДЛААС ИЛҮҮ АЮУЛТАЙ, АЙМШИГТАЙ ҮЗЭГДЭЛ ЮМ.
Тиймээс л оюуны хоосролыг чимээгүй гэтэж ирдэг хар үхэлтэй адилтган, сүйрэл мөхлийн цондон гэдэг. Хоол ундгүй удваас хүний бие организм сулран тамирддаг лугаа адилаар хоосорсон оюун тархи ч мөн сулран тамирдаж эхэлнэ. Гэхдээ мэдээж хэрэг эзнээсээ юу ч нэхэхгүй.
Эргэцүүлэн бодох дургүй болж, амьдрал нийгмийн алив үзэгдлийг хамгийн амар хялбараар, үзэгдэж харагдах өнгөн хэлбэрээр нь хүлээн авахыг эрхэмлэж, хатуухан хэлэхэд өнгө илбэнд хууртаж эхэлнэ. Товчхондоо энэхэн заяасан амьдралыг зөвхөн таван мэдрэхүйн хүрээнд хүлээн авах хэмжээнд хүртлээ унаж, өөрөөр хэлбэл адгуусны төрөл рүү хальтарч уруудна. Уг нь чөлөө учрал төгс бүрдсэн хүмүүний гайхамшигт ертөнцөд төрсөн юм шүү дээ.
Ходоодны болон оюуны энэ хоёр хоосрол харилцан бие биедээ нөлөөлж, улмаар битүү гинжин гогцоонд орохдоо их эвсэг байх нь байна.
Ахуй ядуурхаар өнөө маргаашийн өл хоолны төлөө үхэлдэн тэмцсээр оюун санааны хоосролд давхар нэрвэгдэх. Мөн оюун санаа хоосрох хэрээр хүний нийгмийг хүнийх болгож байдаг алив гэрэл гэгээтэй зүйлээс зугтаж дайжиж, улам бүр зэрлэгшсэн, харанхуйлсан, зөвхөн ахуйн дорд хэрэгцээндээ захирагдсан амьдралын ёзоор луу хальтрах нь ихэнхдээ. Яг л гэрлээс зугтан нүхэн хонгилд амьдрах мордокууд шиг... Эрээгүй зэрлэг орхууд шиг... Тэнд ямар нэгэн гоо зүйн таашаал цэнгэл гэж үгүй, ёс зүй, танин мэдэхүй, өрөвдөх хайрлахуй, эвсэх нэгдэхүй гэх мэт хүний ертөнцийн мөн чанарыг илэрхийлж байдаг нарийн нандин бүхэн бүүдгэрч арилна.
Оюун хоосон байх хэрээр хагарал задрал, үзэн ядалт, бухимдал гаарч, ёсзүйгүй, хууль журамгүй байдалд дурлах болдог байна. Бидний өнөөгийн амьдралд ийм зүйлс хэр түгээмэл байдаг билээ дээ гэвээс нэг зүйл эрхбиш бодогдох буй за. Товчхондоо өнөө цагт Монгол үндэстний оюун санааны ертөнцөд хоосорсон орон зай "чамлахааргүй" байна. Тэр хоосорсон орон зай руу элдэв харийн зүйлс гулсан орж ирэх нь их.
Оюуны хоосролын олон шинж илрэлүүд бий. Жишээ баримтаар дэлгэвэл хэдэн дэвтэр цуврал роман болохоор... Агуу Бальзак ч гүйцэж бичиж чадамгүй.
Гоё зангиа зүүгээд, жентельмэн дүр эсгээд, брэнд бариад, найрсагаар нахилзсанаар тэр хоосролыг халхалж, нууж чадахгүй. Ингэхэд ахуй анхдагч уу, ухамсар анхдагч уу гэсэн гүн ухааны суурь асуудалтай зууралдаад яах вэ? Тэр бол бидний хариу өгөх ёстой асуулт огтоос биш. Чадах ч үгүй.
Гэхдээ юутай ч ахуйн талаа ч, оюуны талаа ч тэнцвэртэй барьж явах нь ямар ч төрийн бодлогын гол гогцоо асуудал юм. Ахуйн талаа хангаснаар оюуныхаа цоорхойг нөхчихнө гэж бодож буй бол том төөрөгдөл. Тэр оюун чинь хоосон байгаагаа огтоос төсөөлөхгүй, мэдэхгүй яваа бол яах юм. Тив дамнан амьдрах хэмжээнд ахуйн асуудлаа зохицуулчихсан атлаа нөгөө тал нь хов хоосон нөхдүүд өчнөөнөөрөө л байна.
Харамсалтай нь манай төр засаг зөвхөн эдийн засаг л ярьдаг, өөрөөр хэлбэл зөвхөн "хоол" л ярьсаар 26 жил болчихлоо доо. Гээд шийдэж чадсангүй мунгинасаар л явах. Харин нэг л юм хоосон оргиод байх... Магадгүй бидний өдий хүртэл мунгинаж яваагийн шалтгаан чухам тэр хоосон оргиод буй зүйлд ч байгаа юм билүү...
Б.Наминчимэд
Сэтгэгдэл0
Ashgui neg anh udaa shinjleh uhaand tulguurlasan constructive yum tavj...
mongoliin tonuulchid . turd bugshsan . deeremchdiin gedes tsadaad .. harinch . dotroo iljirch . bgaa . bailgvi dee .
Хүн Оюун ухаанаа мэрж идэхээр бүтээгдсэн . Хэрэв оюун ухаанд мэрэх юмгүй бол биеэ барж амьдар гэдэг дээ. Бид биеэ л барж амьдрах бодлоготой Төртэй цагт төрсөн юм шиг ээ????
Сайхан нийтлэл байна...
Баттөр, Сайханбилэг, Болормаа, Энхтүвшин, Цагаан, Гантөмөр гэхчилэн багшлах нь бүү хэл боловсролын талаар ямар ч ойлголтгүй гарууд Боловсролын сайд болж байлаа шүү дээ. Одоо тэгээд оюуны хоосрол моосрол гэж олон юм яриад ч яахав дээ. Хоосордогоо хоосорчихсон. Өнгөрсөн борооны хойноос ... гэдэг л болж байна.
Сайханбилэг, Болормаа, Энхтүвшин гурав төрөлхийн багш хүмүүс. Маш өндөр түвшинд энэ мэргэжил боловсролыг эзэмшсэн хүмүүс. Жинхэнэ сайд нар байлаа. Ялангуяа Болормаа сайд бүх сургууль, цэцэрлэгийн газрыг хашиж, баталгаажуулж, эзэмшлийн гэрчилгээтэй болгож өгсөөн. Багшийн хөгжлийн ордон барих хөрөнгийн асуудлыг шийдсэн. Энэ бичсэн хүн тархи нь хоосорчихсон амьтан байна.
Bas tegj heleh ni zohisgui baihaa. Boroonii hoinoos haruusaad c gej helj bolohgui.
mongol tutiig samarsan shig samarsan tenej yvaa ardchilal mongold avchirsan 1990 onii ouynii hoosroluud gedes ni tsadaad ireheeree mongoloo zardag neree hujaa bolgodog altiig ni avch huvdaa gadaadad hadgaluuldag iim l ardchilal 26 jil tenej yvna dald orvol mongol amarjinaa
Тэр хоосон толгойнуудынхаа нэрсийн жагсаалт гаргаж баримтаар ярь.
Yasan c zahirangui deerelhuu omgolon ym. Ene hun tanii ajiltan ymuuү Soliorch demii dongosoh gazar tani bish gej emeej baina. Erhem Amarjinaa guai
Gaihaltai saihan heljee. Naminchimed tanii eregtsuulel tosoolold bui zuilsiig bugdiig medmeer sanagdchihlaa oshoo arwin niitlel oruulaarai