ОХУ-ын Ардын жүжигчин, төрийн гурван удаагийн шагналт жүжигчин, театрын найруулагч Олег Меньшиковтой сэтгүүлч Н.Николайчик ярилцсаныг хүргэж байна. Тайз, дэлгэцийн олон дүрээр үзэгчдийн танил болсон О.Меньшиков Театрын сургууль төгсөөд Москва хотын Бага театрт жүжигчнээр ажиллаж эхэлжээ.
-Уран бүтээлч хүнийг зөвхөн ажил, авьяасаа хөгжүүлэхэд анхаарч хайр сэтгэлээ хоёрдугаарт тавьдаг гэж хүмүүс ярьдаг...
-Тийм ээ, тэгж боддог үе надад байсан. Гэхдээ дараа нь амьдралын утга учрыг ойлгох ухаан суусан гэж боддог. Хүн дурлалыг аальгүйтэл, баяр хөөр, үүлэн дунд хөвөхтэй адил мөрөөдөл, солонго мэт мэдрэмж гээд тайлбарлаж чадна.
Харин хайр сэтгэл бол харьцангуй том ойлголт учраас хайртай хүнийхээ өмнө асар их хариуцлага хүлээдэг. Тэр хүнгүйгээр амьдарч чадахгүй учраас сэтгэл санааг нь ч анхаарах ёстой.
-Гэрлэснийхээ дараа та өөрчлөгдсөн үү?
-Тийм ээ, Настятай учирсныхаа дараа сахилга баттай болсон, олон зүйлийг сурч мэдсэн, одоо ч сурсаар байна. Хариуцлагыг мэдэрч, өөрийгөө номхотгож сурсан гэх үү дээ. Зөвхөн өөрийгөө гэх бодлоо орхисон. Урьд нь олон удаа дурлаж байсан ч хэний ч төлөө хариуцлага хүлээж байгаагүй. Хүн ер нь хүнтэй уулзаж, ярилцаж байх хэрэгтэй гэж боддог. Тиймээс хүмүүс миний амьдралд олон өөрчлөлт хийсэн. Гэхдээ Настя бол миний амьдралыг хамгийн ихээр өөрчилсөн хүн.
-Аав, ээж тань урлагийн хүмүүс биш. Та яагаад урлагийн хүн болсон бэ?
-Аав цэргийн хүн, ээж эмч. Гэхдээ тэд маань Зөвлөлт засгийн үеийн сонгодог хүмүүс. Мэргэжлийн хувьд урлагтай огт холбоогүй, ер нь манай гэр бүлд урлагийн хүн байгаагүй.
Өвөө маань үйлдвэрийн дарга, эмээ маань тэр үйлдвэрт нь ажилладаг байсан. Аав, ээж хоёр минь надад хатуу үг хэлдэггүй, хайрлаж хүмүүжүүлсэн. Мэргэжлийн тухайд жүжигчин болоход хэн ч нөлөөлөөгүй. Хувь заяа л байх.
-Та С.Есениний дүрийг Лондоны “Глобус” театрт тоглосноор дэлхий дахинд нэр хүндтэй Лоуренс Оливьегийн шагнал хүртсэн...
-Лондон хотын театрт тоглосон нь миний амьдралын гайхалтай үеийн нэг байсан. “Глобус” театрын тайзан дээр анх гарснаа санаж байна. “Түүнийг бүжиглэж байх үед” жүжиг алдартай жүжиг учраас Лондоны бүх театруудад тоглолт хийсэн.
Жүжгийг Аль Пачино, Питер Брук, Элтон Жон зэрэг одод үзсэнийг санаж байна. Мөн Жулия Ормонд үзсэнийг хожим “Сибирийн үсчин” кинонд хамт тоглохдоо мэдсэн. Биднийг танилцуулаад салаад явсны дараа буцаж гүйж ирээд “Чи мөн үү. Чи байна” гээд л “Хэн” гэсэн чинь “Есенинд тоглодог залуу” гэж билээ.
-Лондонд байхдаа олон найзтай болсон уу?
-Зөвхөн хамт ажилладаг хүмүүстэйгээ харилцдаг байсан. Найруулагч Жейн Рэйний гэр бүлийнхэнтэй найз болсон. Дараа нь тэр “Тоглоомчид” жүжгийн продюсерээр ажиллахдаа намайг урьж, жүжигт англиар ярьж тоглосон.
Лондонд найман сар амьдрахдаа найз нөхөдтэй болох цаг байгаагүй. Өдөр бүр тоглолттой. Лхагва, бямба гарагт хоёр жүжигтэй, ганц ням гарагт амрахаараа унтдаг. Заримдаа жүжгийнхээ дараа орой, шөнийн цагаар гудамжаар алхдаг байлаа. /Инээмсэглэв./
-Танд Их Британийн иргэншил санал болгоход татгалзсан. Харамсдаг уу?
-Зарим үед харамсах сэтгэл төрдөг ч эх орноосоо бүрмөсөн явж чадахгүйгээ мэдэрдэг. Би тэнд юу хийх вэ, хэнд хэрэгтэй вэ. Их Британи гадаад иргэдийнхээ асуудлыг яаж шийдэх вэ гээд яриад байдаг шүү дээ. Гэхдээ надаас хэрвээ Орост төрөөгүй бол хаана төрөхийг хүсэх вэ гэж асуувал Лондонд гэж хариулна. Лондончууд уламжлалаа хүндэтгэдэг заншилтай хэрнээ технологийн өндөр хөгжилтэй.
Жишээ нь, гудамжинд байдаг утасны бүхээг хэдэн жилийн дараа очиход яг байрандаа л байна. Хэдийгээр хот компьютер, автомат системтэй болсон ч хотын гадаад төрх хэвээрээ л байгаа.
-Гэхдээ та Москвагийн нэр хүндтэй Ермоловскийн театрт ажиллаж байгаа...
-Энэ театрын уран сайхны удирдаачаар ирэхийн өмнө жүжигчин А.Сирин бид хоёрын хооронд сонирхолтой ч гэх үү хувь тавилангийн ч гэх үү нэг яриа өрнөсөн. Бид Израильд аялан тоглолтоор явсан юм.
Тэр надад “Чи театр удирдаад явбал илүү байхсан” гэхээр нь “Надад тийм санал тавьж байсан. Би татгалзсан. Ермоловскийн театраас санал тавьбал хүлээж авна” гэсэн. Тоглолтоос ирээд удаагүй байтал театраас санал тавьсан.
-Жүжигчний хувьд биелээгүй мөрөөдөл бий юү?
-Байгаа. Инээдмийн киноны дүрд тоглохыг хүсч байна. Театрын сургуульд инээдмийн жүжигчний ангид сурсан. Харин кинонд байнга л буурь суурьтай дүрд тоглодог. Харамссан үе байхгүй ч инээдмийн киноны дүр үгүйлэгддэг.
Ер нь манай кинонууд үзэгчдийн сэтгэлийг хөдөлгөж, уйлуулахдаа сайн. Кино урлагийн сургуульд элссэн оюутнуудаас “Ямар найруулагч болохыг хүсч байна” гэж асуухад “Тарковский шиг” гэхээс “Гайдай шиг” хэмээх хүн олдохгүй. Инээдмийн кино найруулах үнэхээр хэцүү. Одоо инээдмийн жинхэнэ киног бараг мартаж дээ.
-Хэрвээ театрын уран сайхны удирдаачаар ажиллахгүй бол ямар ажил хийх вэ?
-Аялна. Надад маш их мөнгө байсан бол ажлаа орхиод аялж эхэлнэ. Телевизийн зарим хөтлөгчдөд би атаархдаг. Ажлаа хийхдээ дэлхийгээр аялна. Дээр нь цалин авна. /Инээв./ Аялал гэдэг чинь жинхэнэ сэтгэл ханамж, кайф. Миний бодлоор олон улс орноор аялах бүрт сайхан дурсамжууд нэмэгддэг.
-Та олон газраар аялсан шүү дээ. Аль улс хамгийн сайхан санагдсан бэ?
-Францад очих дуртай. Парист анх очоод Нотр-Дамыг хараад үнэхээр биширсэн. Мөн “Мона Лиза”. Би энэ гайхамшигт зургийн өмнө бараг 15 минут зогссон байх.
Мөн найзуудтайгаа хамт Түвдэд очоод хүнд үнэхээр их эрч хүч өгдөг газар байна гэж бодсон. Б.Гребенщиков намайг явахыг ятгасан юм. “Тэнд очоод лам нартай ямар хэлээр ярих вэ” гэж асуухад “Ямар ч хэлний хэрэггүй. Очоод ойлгоно” гэсэн. Түүний зөв гэдгийг очоод мэдсэн.
-Таныг их өгөөмөр хүн гэж ярьдаг. Харин танд хүмүүс хэр өгөөмөр ханддаг вэ?
-Хүнд бэлэг өгөх нь авахаас илүү сайхан мэдрэмж төрүүлдэг гэдгийг бүр эрт ойлгосон. Миний ойр дотны хүмүүс намайг өгөөмөр занд сургасан. Гэхдээ өгөөмөр зан нь бэлгэнд бус дэмжлэгт байдаг. Сайн сайхан хүмүүстэй учирч байсан нь хамгийн том аз завшаан гэж боддог.
Н.Тунгалаг
Эх сурвалж:
Сэтгэгдэл0